„Planeta Einsteina” – recenzja

Zmiana otoczenia zawsze łączy się z pewnego rodzaju dyskomfortem. Przebywanie w nowym i obcym miejscu, w otoczeniu nieznajomych ludzi, budzi uczucie tęsknoty za utraconą, znaną wcześniej codziennością. Trudno odnaleźć punkt zaczepienia, czy spokój, który odczuwa się, przebywając w znajomej przestrzeni. W nowym miejscu człowiek czuje się jak na obcej planecie. Nie potrafi odnaleźć się w zastanej rzeczywistości oraz ma problem z zaaklimatyzowaniem w nieznanej społeczności. W takiej sytuacji, zarówno w dosłownym, jak i metaforycznym znaczeniu, znajduje się główny bohater spektaklu Jasiek, zwany Einsteinem - ośmioletni chłopiec, syn fizyków, zafascynowany kosmosem, prawami fizyki oraz postacią słynnego fizyka -Alberta Einsteina. Za sprawą odkrycia dokonanego przez jego ojca, odnalezienia życia poza Ziemią, zmuszony jest do przeprowadzki na obcą planetę. W związku z tym obawia się tego, co go czeka: zamieszkania w nowym miejscu, rozstania z tym, co znajome, dające poczucie bezpieczeństwa – własnym pokojem, czy kotem Newtonem, którego nie może zabrać ze sobą. Obawy młodego Jasia nie odbiegają daleko od późniejszej rzeczywistości – nie potrafi on odnaleźć własnego miejsca na innej planecie, znaleźć nici porozumienia z rówieśnikami. Koledzy z nowej szkoły wyśmiewają jego zainteresowania, przezwisko, czy nieumiejętność gry w piłę. Nazywają go kosmitą, co pogłębia w chłopcu poczucie wyobcowania. Ukojenie znajduje Jaś w abstrakcyjnych spotkaniach ze swoim autorytetem – Albertem Einsteinem. Mimo iż spektakl przeznaczony jest dla młodszego odbiorcy, stanowi – ze względu na formę - ciekawe doświadczenie również dla dorosłego widza. Niezwykłe efekty wizualne, gra świateł oraz efekty dźwiękowe tworzą fantastyczną, kosmiczną przestrzeń, wprowadzając widza w pozaziemskie realia. Zastosowana w spektaklu projekcja jest ciekawą, przyciągającą uwagę. Budzi zainteresowanie, zwłaszcza młodszego widza, przedstawioną historią, oraz wynikającym z niej morałem. Metafora wszechświata, obcej planety ułatwia zrozumienie codziennych, przyziemnych problemów: potrzeby znalezienia własnego miejsca na ziemi, akceptacji i zrozumienia ze strony otoczenia oraz swobodnego rozwijania własnych zainteresowań. Uświadamia, iż mimo owej potrzeby akceptacji ważnym jest, by skupić się na własnym celu i to bez względu na otoczenie. Parafrazując słowa jednej z postaci, otoczenie jest jak czarna dziura, jeśli się na nim skupisz, pochłonie cię.

Kornelia Stryjewska