31 Toruńskie Spotkania Teatrów Jednego Aktora

31. Toruńskie Spotkania Teatrów Jednego Aktora

Serdecznie zapraszamy na 31. Toruńskie Spotkania Teatrów Jednego Aktora  - Festiwal Festiwali, który odbędzie się w dniach 25 - 27.11.2016.

PROGRAM:

25 listopada 2016r. (piątek)

godz. 16.00  konferencja prasowa (Baj Pomorski - sala konferencyjna)

godz. 17.00  uroczyste otwarcie 31. Toruńskich Spotkań Teatrów Jednego Aktora (Baj Pomorski - duża scena)

                                                         JANUSZ GAJOS - ,,Msza za miasto Arras"

Autor: Andrzej Szczypiorski

Adaptacja sceniczna: Igor Sawin

Współpraca: Piotr Cieplak, Paweł Czepułkowski

Aranżacja przestrzeni, kostium: Dorota Roqueplo

Premiera: 21 maja 2015

Czas trwania: 1 godz. 15 min. (bez przerwy)

 

Sceniczna adaptacja powieści Andrzeja Szczypiorskiego przedstawia relację uczestników i świadków dramatycznych wydarzeń w średniowiecznym mieście Arras. Spektakl jest zarazem refleksją o ponadczasowych mechanizmach terroru, źródłach nietolerancji i fanatyzmu. To opowieść o tyranii władzy i pułapkach życia w społeczności, o niszczącej sile jednomyślności, o wymiarach wolności i o jej braku.

„Niezwykle wyraziste postaci, istniejące w wyobraźni narratora, możliwość prowadzenia z nimi dialogu i komentowania wszystkiego, co się w tej opowieści dzieje, jest dla aktora materiałem godnym poniesienia wszelkich trudów i każdego ryzyka. W roku 1993 dostałem ten tekst  w formie monodramu i nie miałem wątpliwości, że trzymam w ręku rzecz, która ma wszelkie atuty, aby zaistnieć na scenie. Przedstawienie Mszy za miasto Arras powstało w 1994 roku. Zostało wyprodukowane przez Teatr Powszechny w Warszawie. Reżyserii podjął się wtedy Krzysztof Zaleski. Po dwudziestu latach od tamtej premiery przeczytałem tekst ponownie i doszedłem do wniosku, że ciągle stanowi on memento, które powinno uzmysławiać nam, że świat od lat popełnia te same błędy, i że nie tylko warto, ale należy o tym rozmawiać” – mówił przed premierą monodramu Janusz Gajos.

W 2016 roku za monodram Msza za miasto Arras Janusz Gajos otrzymał Nagrodę im. Cypriana Kamila Norwida w dziedzinie „Teatru”.

 

godz. 20.00 DOROTA STALIŃSKA - ,,Żmija" (CKK Jordanki)

 

Reżyseria: Dorota Stalińska

Występuje: Dorota Stalińska

Scenografia i kostimy: Dorota Stalińska

Premiera: 1978 rok

 

W „Żmii”, którą aktorka prezentowała ponad 4 tysiące razy, opowiada  historię młodej dziewczyny uwikłanej w sieć dziejowych zdarzeń rosyjskiej rewolucji z pierwszej połowy XX wieku.

 

PO SPEKTAKLU KONCERT Z OKAZJI 40-LECIA PRACY W TEATRZE W CKK JORDANKI !

 

 

"Dorota Stalińska jest absolutną rekordzistką, od ponad 30 lat przedstawia Żmiję wedle Aleksego Tołstoja - w roku 2006 było już tych przedstawień 3,5 tys., ale od tamtej pory aktorka przestała liczyć, choć każdego roku przybywa po kilkadziesiąt wykonań. Gdyby więc ktoś pokusił się o sporządzenie listy jednoosobowych przebojów teatralnych, Żmija znalazłaby się na pierwszym miejscu, co więcej - a warto to podkreślić - spektakl przez te lata wcale nie „rozsypał się”, przeciwnie, urósł, wzmocnił”

Tomasz Miłkowski „Przegląd”, 28 kwietnia, 2010

 

NAGRODY:  

I NAGRODA za monodram "Żmija" na XIII Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów Jednego Aktora w Toruniu, 1978 rok.

GŁÓWNA NAGRODA - za monodram Żmija na XI Wrocławskich Spotkaniach Teatrów Jednego Aktora i Małych Form Teatralnych,1987 rok.

 

26 listopada 2016 r. (sobota)

godz. 11.00 AGNIESZKA PRZEPIÓRSKA - ,,Tato nie wraca" (Baj Pomorski - mała scena)

 

Tekst: Piotr Rowicki

Reżyseria: Piotr Ratajczak

Występuje: Agnieszka Przepiórska

Czas trwania: 60 minut.

 

Spektakl jest skierowany do dorosłego widza, ale doskonale nadaje się również dla młodzieży od 14-tego roku życia.

„Tato nie wraca” to monodram aktorki Agnieszki Przepiórskiej oparty na jej osobistych doświadczeniach. Autor tekstu, ceniony dramaturg Piotr Rowicki, ze wspomnień Przepiórskiej uczynił uniwersalną historię młodej kobiety, która dorastała bez ojca. Nasza bohaterka to osoba z sukcesami- menadżerka w banku, matka, żona z mieszkaniem w Warszawie i letnim domkiem na Mazurach i luksusowym Audi. Pewnego dnia, wykonując rutynowe spotkania z klientami w banku Agnieszka w jednym z nich odnajduje niewidzianego od wielu lat ojca, który zniknął z jej życia, gdy miała 3 lata. Spotkanie uruchamia lawinę wspomnień i wypieranych przez lata uczuć. W emocjonalnych, pełnych pasji i nostalgii monologach odbywamy wraz z bohaterką podróż do świata utraconego dzieciństwa, do autentyczności i niewinności. Spacerujemy ulicą Marchlewskiego, jemy ambrozję w Hortexie mocno ściskając rękę ojca. A potem buntujemy się przeciwko niemu - w Jarocinie i na berlińskim koncercie U2.

Czy możliwe jest spotkanie po latach? Czy jest szansa na jakiekolwiek porozumienie? Jak radzić sobie z wieloletnią pustką po nieistniejącym ojcu? Spektakl „Tato nie wraca” staje się seansem terapeutycznym, w którym odnajdziemy swoje tęsknoty, marzenia, może nawet spotkamy siebie sprzed lat. Będzie okazja, by wyszeptać sobie samemu to, co zawsze chcieliśmy usłyszeć jako dzieci. Spektakl Teatru Warsawy.

 

Po spektaklu zapraszamy na warsztaty teatralne

Warsztaty będą twórczym komentarzem do spektaklu, ich przebieg zależeć też będzie od potrzeb uczestników.

Skupimy się zarówno na pracy z ciałem, głosem i oddechem.

1. Teatralne zabawy i gry, które wyzwolą pozytywną energię i dadzą poczucie swobody na scenie.

2. Metody rozgrzewki i koncentracji.

3. Proste etiudy aktorskie w temacie obejrzanego spektakl

 

godz. 16.30 ALDONA STRUZIK - ,,Daisy - błękitna tożsamość" (Baj Pomorski - duża scena)

 

Scenariusz: Zbigniew Niedźwiecki Ravicz, Aldona Struzik

Reżyseria: Aldona Struzik

Występuje: Aldona Struzik

Scenografia: Aldona Struzik, Teresa Mak

Muzyka: Tomasz Struzik

Prapremiera: 11 października 2013

 

Gdyby człowiek mógł porozmawiać z osobą, którą był pięćdziesiąt lat temu, co by sobie powiedział? Czy nie próbowałby zmienić własnego losu, ustrzec się przed błędami, wskazać na lepszą przyszłość? Ten na pozór tylko hipotetyczny dylemat posłużył za tło monodramu „Daisy- błękitna tożsamość” opowiadającego o słynnej księżnej Daisy, czyli Marii Teresie von Pless, ostatniej pani na zamku Książ.

Sztuka zbudowana jest w oparciu o rozmowy staruszki z młodą kobietą, którą była kilkadziesiąt lat wcześniej. Spotykają się one przed lustrem symbolizującym most między przyszłością a przeszłością. Wybrane wspomnienia z życia księżnej przedstawione są w kilku następujących po sobie etapach – począwszy od pierwszych lat pobytu na Dolnym Śląsku, skończywszy na ostatnich dniach życia.

W 2014 roku monodram został nagrodzony podczas Wrocławskich Spotkań Teatrów Jednego Aktora.

 

godz. 18.00 GRAŻYNA MARZEC - ,,DDR" (Baj Pomorski - mała scena)

 

Autor: Peter Asmussen

Tłumaczenie tekstu: Paweł Partyka

Występuje: Grażyna Marzec

premiera: 13 lipca 2016, Teatr w Remizie Hel

 

Warta przypomnienia historia kobiety z dawnego DDR-u, której życie toczy się wśród donosicieli, osób pełnych tajemnic i beznadziejnego smutku. Na tle tej codzienności - ogromna tęsknota za miłością czystą, za czymś idealnym….

Grażyna Marzec: ,,Czyż nie kocha się tego innego, kiedy miłość, która jest, więdnie lub przemija?’’

Renata mieszka we Wschodnim Berlinie w latach poprzedzających upadek muru berlińskiego. Życie Renaty jest spokojne i harmonijne, z muzyką i miłością, mężem i dwojgiem dzieci, ze szpiegami, donosicielami i czającym się lękiem.

Renata ma też inne życie. Potajemnie pisze listy do swojego kochanka, Duńczyka Toma, którego spotkała tylko jeden raz podczas oficjalnej wizyty w Kopenhadze. Rozdarta pomiędzy tęsknotą za Tomem i odpowiedzialnością za życie, którym żyje w DDR, w listach do Toma wyraża swoją namiętność, ale równocześnie w opisach swojego codziennego życia zauważa także zawarte w nim bogactwo jakim są rodzina i przyjaciele.

Melancholijny monolog Petera Asmussena to poruszająca i tragiczna personifikacja podziału Niemiec.

Za monolog Det Der eR Peter Asmussen został nominowany do nagrody Reumerta, w kategorii "dramaturg roku 2015" (Reumert jest najważniejszą duńską nagrodą teatralną).

 

PATRONAT:                                                                                                                         

Paweł Partyka

Duńska Fundacja Kultury i Duński Instytut Kultury

 

godz. 19.30 AGNIESZKA PRZEPIÓRSKA - ,,Wojna to tylko kwiat" (Baj Pomorski - duża scena)

 

Autor: Piotr Rowicki

Reżyseria: Piotr Ratajczak

Choreografia: Arkadiusz Buszko

Scenografia i kostiumy: Katarzyna Adamczyk

Wizualizacje: Magdalena Ziarnik

Czas trwania: 60 min.

 

„Wojna to tylko kwiat” jest zwieńczeniem monodramowej trylogii Agnieszki Przepiórskiej do tekstu Piotra Rowickiego w reżyserii Piotra Ratajczaka. 

Zaczęło się od „I będą święta”. Bohaterka mierzyła się tam z żałobą po śmierci męża, ważnego polityka. W „Tato nie wraca” bohaterką jest kobieta sukcesu, która zmaga się z utraconym dzieciństwem bez ojca i z wynikającym z tego poczuciem niespełnienia, lękami i nieukojonym bólem.

„Wojna to tylko kwiat” to z kolei opowieść byłej reporterki wojennej, która po zakończeniu kariery dziennikarskiej musi stoczyć jeszcze jedną walkę, może najważniejszą, o siebie i swoją rodziną.

Historia zaczyna się od uroczystego wręczenia nagrody dziennikarce. Standardowe, gładkie słowa podziękowań nagle zaczynają przypominać wściekłą serię z karabinu maszynowego, pełną wyrzutów i oskarżeń. Reporterka odtwarza wydarzenia ze swojej pracy na froncie i wojnie. To wspomnienia, z którymi nie wie, co zrobić w swoim „nowym” życiu - bez adrenaliny, wyzwań, emocji i strachu. Jak przetrwać w domowym okopie, gotując jarzynową i smażąc naleśniki? Jak z relacji live dla tysięcy widzów przejść do rozmowy na żywo z synem i mężem? Jak być normalną?

Opowieść dzieję się w różnych miejscach, w różnych czasach, w przeszłości i przyszłości, w centrum działań wojennych i w mieszkaniu bohaterki. Jedna rzeczywistość miesza się z drugą: piknik militarny, redakcja, wreszcie szpital psychiatryczny. Nie wiemy, co jest prawdą, a co zmyśleniem.

„Wojny nie ma. Nigdy nie było. Nie wierzcie im, nikomu nie wierzcie”.

 

27 listopada 2016 r. (niedziela)

godz. 15:30 VIKTORIA SZOPIŃSKA ,,Mit" oraz IRMINA LISZKOWSKA ,,Sonia Marmieładowa" (Baj Pomorski - mała scena)

 

 ,,Mit"

Autor: wg"Jak bóg Maior utracił tron" Leszka Kołakowskiego

Scenariusz i reżyseria: Grzegorz Szlanga

Występuje: Viktoria Szopińska

Scengrafia: Danuta Wolińska

Czas trwania: 25 minut

 

Jak świat światem przychodzi taki moment, kiedy obywatele biorą sprawy we własne ręce i postanawiają zrewidować pokręcone prawo. U podstaw buntu leży człowiek i jego wrażliwość. Właśnie o tym w metaforycznej formie baśni opowiada spektakl "Mit" Chojnickiego Studia Rapsodycznego. 

 

       ,,Sonia Marmieładowa"

Autor: wg "Zbrodni i kary" Fiodora Dostojewskiego 

Scenariusz: Jacek Sawicki i Jolanta Hinc-Mackiewicz 

Reżyseria: Jolanta Hinc-Mackiewicz 

Występuje: Irmina Liszkowska

Kostium: Małgorzata Wojdełko 

Opracowanie muzyczne: Anna Szafranowska i Jacek Sawicki 

Czas trwania: 30 minut
 

„Sonia Marmieładowa” to historia bohaterki najsłynniejszej powieści Fiodora Dostojewskiego pt. „Zbrodnia i Kara”, powiernicy głównego bohatera Rodiona Raskolnikowa.  W tej „pannie niskiego prowadzenia”  Rodia odnajduje całe cierpienie świata i zrozumienie dla swego upadku. Młoda aktorka, z niezwykłą jak na ten wiek szczerością i dojrzałością, próbuje przedstawić historię dziewczyny z dobrego domu, która dla dobra rodziny pozwala, by macocha wysłała ją na ulicę. Postać trudna do zagrania, bo inna epoka i … rzeczywistość carskiej Rosji; bo frazie  Dostojewskiego może jedynie nadać wiarygodności rosyjska muzyka: Piotr Czajkowski i Aleksander Borodin czy rosyjska czastuszka (anonimowa pieśń suwalskich starowierców).

 

godz. 17.00 MAŁGORZATA PIEŃKOWSKA ,,Zofia" (Baj Pomorski - duża scena)

 

Autor: Anna Wakulik

Reżyseria: Beniamin Bukowski

Występuje: Małgorzata Pieńkowska

Kostiumy: Elżbieta Radke

Muzyka: Aleksandra Goetzen

Czas spektaklu: 50 minut bez przerwy.

 

Ile trwa tydzień, jeśli składa się z nieustającej niedzieli? Kim są starsze panie w tramwajach? Te, których powolne ruchy ironicznie komentują młodzi i zdrowi? Co myśli trzydziestolatka, gdy bawi się z dziećmi? Do czego tęsknią panie w domu starców? Co jest w głowie czterdziestolatki, która musi pogrzebać dzieci?

Zofia to historia jednego życia, w którym mieściło się żyć co najmniej kilka. To historia, która nie dzieje się w podręcznikach, tylko w pojedynczym istnieniu. To wreszcie historia tych, którzy musieli dać sobie radę z najcięższym zadaniem po wojennej zawierusze - z życiem.

Tekst inspirowany jest biografiami matek Powstańców Warszawskich (m.in. Zofii Rodowiczowej, matki porucznika Jana Rodowicza pseudonim "Anoda")

Jak opowiedzieć o Zofii? Niezmiernie łatwo popaść w gotowe klisze, sięgając po martyrologiczną laurkę, albo – przeciwnie – lekkomyślnie odcinając się od niemodnego dzisiaj heroizmu. Prawdziwą sztuką jest odrzucenie tych prostych figur w poszukiwaniu autentyzmu ludzkiego doświadczenia. Tekst Ani Wakulik ucieka przed pułapkami uproszczeń. Ważniejsze są w nim moralne dylematy, poczucie odpowiedzialności i poczucie winy, nadzieja i rozpacz. I właśnie ten uniwersalizm staraliśmy się oddać w pracy nad spektaklem. - Beniamin Bukowski, reżyser

 

Spektakl pod patronatem Narodowego Centrum Kultury.

 

godz. 18.00 SZYMON MAJCHRZAK ,,Pokuć" (Baj Pomorski - mała scena)

 

Autor: na motywach ,,Lidy” Aleksandra Jurkiewicza

Scenariusz: Ewa Czaplik-Kowalewska i Szymon Majchrzak

Reżyseria, opracowanie muzyczne, scenografia: Ewa Czaplik-Kowalewska

Występuje: Szymon Majchrzak

Prapremiera: 14 marca 2015

 

Alik mieszka z rodzicami i ukochanymi dziadkami w małej miejscowości w powiecie lidzkim na Kresach Wschodnich. Skromne, ale poukładane życie w wielokulturowej społeczności przerywa niezrozumiała dla niego decyzja rodziców. Wraz z jej podjęciem ginie bezpowrotnie sielankowy obraz dzieciństwa. Poprzez wspomnienia bohatera stajemy się świadkami trudnego problemu przesiedleń, mającego źródło w abstrakcyjnej dla bohaterów rzeczywistości politycznej Europy Środkowej.

Repatriacja jako temat spektaklu bardzo głęboko przenika duszę młodego aktora. Emocje przeżywane przez bohatera Szymon Majchrzak oddaje w sposób niemal organiczny. Miejscami zabawny, z czasem jednak coraz bardziej gwałtownie manifestuje niezgodę na narzuconą mu rolę. W naturalny sposób wciąga widzów w opowieść o uczuciach związanych z domem i jego ciepłem, o przynależności do swojego miejsca na ziemi, o potrzebie bycia z najbliższymi i dojrzewaniu poprzez stratę, której doświadcza.

godz. 19.15 ROMAN ZIEMLAŃSKI ,,Kolekcjoner wspomnień. Recital balladowo-gitarowy w hołdzie Bułatowi Okudżawie"

Premiera: 2008 rok

Czas trwania: 1 godz. 30 min.

 

Zawieszeni na przełomie wieków drżymy o jutro. Z niepokojem patrzymy na szerzący się terroryzm, na upadek ludzkich wartości, na bezwzględną walkę o władzę, ale również o przetrwanie. Rodzi się w nas coraz większa tęsknota za światem. „Kolekcjoner wspomnień” to miejsce, w którym ludzie są dla siebie dobrzy, gdzie nie ma wojen i nienawiści. To miejsce wiecznego pokoju. O takiej planecie, o ludzkiej cywilizacji posiadającej jedno wspólne szkarłatnie czyste serce marzył zapewne wielki humanista, słynny poeta i balladzista, propagator wszystkiego, co sprzyja zjednoczeniu ludzkości w jedno dobro - Bułat Okudżawa.

Na recital złożą się słynne ballady Okudżawy, jak również utwory nawiązujące klimatem poetyckim do filozofii twórczej Mistrza Bułata, takie jak: „Katarynka”, „Balonik”, „Nic więcej”, „Gabinety”, „Planeta słońca”, „Modlitwa”. Większość wykonywanych piosenek Ziemlański poprzedza licznymi anegdotami i opowiada o swoich spotkaniach z Okudżawą. W „Kolekcjonerze wspomnień” śpiewa także teksty Jonasza Kofty, Andrzeja Poniedzielskiego i Andrzeja Brzeskiego.

„W latach 70-tych miałem zaszczyt współpracować ze Sławą Przybylską i Wojciechem Siemionem w spektaklu „Związek Przyjacielski”. Dzięki tym artystom poznałem osobiście Bułata Okudżawę. Pomyślałem wtedy, że jego poezje i muzyka muszą trwać wiecznie.” – pisze Roman Ziemlański. – „Po latach wróciłem do pomysłu Wojciecha Siemiona i sam stworzyłem recital poświęcony temu wielkiemu artyście.”

godz. 20.30 Uroczyste zakończenie festiwalu (Baj Pomorski - duża sala)