Laboratorium Dźwięku

Laboratorium Dźwięku opowiada o muzyce. Scena staje się swoistym laboratorium instrumentów oraz  dźwięku jako takiego.

Reżyseria i Dramaturgia: Ewa Piotrowska

Scenografia: Dariusz Panas

Muzyka: Wojciech Błażejczyk                               

Twórcy instrumentów:

Korbofon: Paweł Romańczuk

Gestofon: Krzysztof Cybulski, Wojciech Błażejczyk

Pianinofon: Dariusz Panas, Wojciech Błażejczyk

Pozostałe instrumenty: Wojciech Błażejczyk

Choreografia: Marta Bury

Wizualizacje: Ireneusz Maciejewski

Asystent reżysera: Anna Katarzyna Chudek

Inspicjent: Hanna Grewling-Murawska

Premiera: 04.07.2020

Czas trwania: 50 min.

Od lat: 5.

Obsada: Anna Katarzyna Chudek, Agnieszka Niezgoda, Krzysztof Grzęda, Andrzej Słowik

Laboratorium Dźwięku opowiada o muzyce. Scena staje się swoistym laboratorium instrumentów oraz  dźwięku jako takiego. Aktorzy odziani w stosowne do sytuacji, laboratoryjne kostiumy eksplorują to wyżej wskazane zjawisko, towarzyszące nam przecież od zarania dziejów.

Prowodyrem badań jest profesor muzyki klasycznej doskonale władający sztuką gry na fortepianie. Instrument ten ulegnie jednak procesowi dekonstrukcji. Rozebrany zostanie na poszczególne części w celu poszukiwania dźwięku pierwotnego – tego, który stanowił przyczynek do powstania fascynującej sztuki zwanej dziś „muzyką”.

Tak oto przed naszymi oczami (a przede wszystkim USZAMI) pojawią się obiekty grające, z którymi nikt, poza widzami naszego spektaklu, nigdy nie miał dotąd styczności. Ich kształty i brzmienia są niezwykłe! Niektóre przypominają przedmioty użytku codziennego, inne zaś jawią się jako twory abstrakcyjne. W ten sposób zaczynamy tworzyć nową muzyczną jakość.

Czeka nas zatem nieprawdopodobnie ciekawa podróż po świecie muzyki, który zdaje się być przecież nieskończony! Pytanie tylko, czy odnajdziemy ten wspomniany wcześniej „pierwszy” dźwięk; ten, od którego cała ta przygoda się zaczęła?

Co najistotniejsze w Laboratorium Dźwięku absolutnie nie dzielimy stylów muzycznych na „lepsze” czy „gorsze”. Każdy z nich jest po prostu INNY!

Spektakl nie ma struktury linearnej.